تا یاد دارم دفتر خاطرات نداشتم و اعتقادی هم بداشتن آن نداشتم.حتی در بعضی فیلم های کمدی دیده بودم که مطالب مندرج در این نوع دفاتر بعضا علیه نویسنده بکار گرفته می شود.پس تصورم بر آن بود که نه تنها مفید نبوده، بلکه می تواند مضر هم باشد.
تا اینکه روزنامه فناوران درخواست کرد مطلبی در مورد سال گذشته بنویسم و چون قصد بیان رنج و درد سال پیش را داشتم، تازه دانستم که داشتن دفتر خاطرات می تواند فوایدی هم داشته باشد.زیرا اگر فرد یا افرادی شرحی مبسوط از آنچه بر شرکت های فعال در این صنف به رشته تحریر در می آورد شاید دل سنگ بعضی ها به رحم آمده و امید برای سال جاری افزایش می یافت.
البته نباید از حق گذشت که سیاست مبارزه با تورم که توسط دولت اتخاذ شد رکود و کسادی نیز بهمراه دارد و توقع سختی هایی هست.اما آنچه امسال چون سال های گذشته مغفول ماند،عدم بکارگیری و توسعه فاوا برای دقت و سرعت بخشیدن به کارها و پایین آوردن هزینه دولت بود.
نه تنها عنایتی برای تقویت و توسعه این فناوری نبود بلکه بعضی پروژه های تصویب شده و ضمانت گرفته شده نیز بدون ارایه هیچ منطقی پس از بردن و آوردن مدیران شرکت ها همچنان معطل ماند.
بودند پروه هایی که اگر اجرا می شدند،نه تنها تحرکی به بازار می دادند، بلکه سازمان مربوطه را نیز از سستی و نخوت نجات می دادند.
بعضی ها پا را از آن فراتر گذاشته و حتی سامانه هایی که سال ها در حال کار بوده و دقت و سرعت و شفافیت را به ارمغان آورده بودند به بهانه صرفه جویی متوقف کردند و چون کارشان با مشکلات اساسی روبرو می شد، بالاجبار و با کراهت باز سامانه را بکار گرفتند.
تعویض مدیران در سال پیش نشان داد که همواره می تواند ریسکی جدی برای توسعه آی تی باشد.نمونه بارز آن مخابرات ایران بود که کارها قفل و نه تنها یکی از بزرگ ترین شرکت ها از حیز انتفاع دور شده بود، بلکه تعاملش با شرکت های دیگر نیز به حداقل رسید و در نتیجه هم خود و هم جامعه آی تی کشور را دچار خسرن کرد.
عافیت طلبی مدیران دولتی که از نظر آنها دلایل بسیار دارد، بلایی بود که سال پیش نیز ادامه داشت و باز تجربه شد که فقط می تواند باعث حفظ صندلی و یا پیشرفت آنها شود؛ البته به قیمت پسرفت کشور.
در سال پیش نیز چون سال های گذشته پروژه های بزرگ از آن شرکت هایی بود که در بین مردم بیشتر با نام ” خصولتی” شناخته می شوند و از مضار دیگر نداشتن دفتر خاطرات آنکه چون ننوشته ام،بیاد ندارم که برای این پروژه ها مناقصه ای برگزار شده باشد ی کسی از پیشرفت آنها گزارشی داده باشد.
سال پیش نیز مسوولان نام آشنایی که در سی سال گذشته مسوولیت داشته اند، بر روی کار بوده و جوانان جویا نام که خطر کنند و طرحی نو در اندازند، وجودشان غایب بود.
بهر حال با نگاهی گذرا به سال پیش فقط می توان آن را مخاطب قرار داد و گفت : برو که بر نگردی.
گفته اند اگر سازمان یا شهر و کشوری در آی تی کاری از پیش نبرده باشند، چنانچه قصد بکارگیری آن را داشته باشد، بدلیل آنکه می تواند از پیشرفته ترین دستاوردهای این فناوری استفاده کند،امتیازی محسوب می شود و با قبول این فرضیه، ما از امتیاز بزرگی برای سال جاری برخورداریم؛به شرط آنکه مسولان امر عزم جزم کنند تا فناوری را مورد استفاده قرار دهند.

امیر حسین سعیدی نایینی
منبع : کتاب سال فناوران اطلاعات – تیر ۹۵ – صفحه ۳۹