ماهنامه پیوست در گزارشی با اشاره به گزینه های آتی وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات از امیر حسین سعیدی نائینی بعنوان یکی از گزینه ها نام برده و در گزارشی که ذیلاً قرار داده شده است به مرور سوابق او پرداخته است.

اولین رئیس و یکی از موسسان سازمان نظام صنفی رایانه ای کل کشور ، به اذعان همه شاخص ترین چهره فعالان بخش خصوصی فناوری اطلاعات است. او که سمت های متنوعی از اولین سفیر جمهوری اسلامی ایران در لندن گرفته تا ریاست انجمن صنفی شرکت های انفورماتیک کشور را در کارنامه خود دارد ، ترکیبی پیچیده از ارتباطات سیاسی تا کاریزمای فردی است.سعیدی نایینی بیش از یک دهه است که در انزوایی خودخواسته تنها سمت رسمی‌اش مدیریت عاملی شرکت گام الکترونیک است. شرکتی که در سال ۱۳۶۷ تاسیس شده است. در تمامی این سالها چه در مسند قدرت و چه بیرون از آن سعیدی بی وقفه منتقد همیشگی سیاست های دولت در برابر فعالان بخش خصوصی فناوری اطلاعات و ارتباطات کشور بوده و از مزایده واگذاری مخابرات ایران گرفته تا مناقصه طرح جامع مالیاتی همگی مورد اعتراضات این صدای نا آرام بخش خصوصی بوده است و تهدید از سوی دولت ، نهادهای امنیتی و بحران های اقتصادی نیز بر صراحت او غبار ننشانده است. هیچ نشانی از تمایل فردی سعیدی نایینی برای حضور در سیدخندان نیست و حتی کارنامه و منش صنفی او نیز این نظریه را بجای تقویت ، تضعیف میکند ، اما دست کم در آستانه تحویل دولت صداهای متعددی از سوی بدنه صنف فناوری اطلاعات به ویژه هیات مدیره‌های پیشین صنف شنیده می شود که حداقل به سبب بالا بردن سقف خواسته های صنفی، بر حمایت از این پدر خوانده صنفی برای گزینه وزارت ارتباطات تاکید دارند. تا اینجای کار هیچ تردیدی نیست که دست کم به صورت رسمی هیچ حمایتی از سوی سازمان نظام صنفی رایانه ای کشور برای وزارت اول ریاستش نخواهد بود. ناصرعلی سعادت ، رفیق دیرینه سعیدی نائینی و رئیس فعلی سازمان ، به صراحت اعلام کرده است که این سازمان در پی اعلام گزینه رسمی برای وزارت آینده نیست و همین موضع او نیز از سوی یاران سعیدی مورد انتقاد فراوان قرار گرفته است. شاید ریشه این کاندیدا شدن نصفه و نیمه سعیدی نایینی را باید در نا امیدی صنف از گزینه مطلوب دور پیش ، یعنی نصرالله جهانگرد، جست و جو کرد.